NUVENA - BENTONIT DLA KONI

Podstawowym składnikiem bentonitu jest montmorylonit, czyli minerał z gromady krzemianów zaliczany do minerałów ilastych (grupa smektytów). Ma on właściwości wiążące toksyny, dostarcza także minerały.

Kiedy stosować?

- przy skarmianiu słabej jakości pasz

- gdy podawane jest siano złej jakości

- u koni z biegunką

- zewnętrznie na zmiany skórne

 Działanie Bentonitu:

Przecwbiegunkowe -ma zdolność do pochłaniania wody. Wiążąc wodę pęcznieje i jednocześnie  chłonie niektóre toksyny znajdujące się w przewodzie pokarmowym, co ma duże znacznie w przypadku biegunek tła toksycznego. Uwodniony montmorylonit może zwiększyć swą objętość nawet kilkukrotnie. Wydzielanie nadmiernych ilości płynów przez ścianę przewodu pokarmowego jest jednym z mechanizmów powstawania biegunki, stąd zastosowanie bentonitu może złagodzić jej przebieg.

Wiążace toksyny -  posiada silny ładunek ujemny, dlatego przyciąga do siebie wiele toksyn o ładunku dodatnim. Przy zetknięciu z toksynami lub metalami ciężkimi absorbuje je, uwalniając jednocześnie  uwalniając jednocześnie do organizmu zawarte w nim minerały. Szczególnie często występujące w środowisku koni sa mikotoksyny. Znajdują się w sianie lub zbożach. Bentonit dzięki swojej unikatowej strukturze wiąże takie mykotoksyny, jak: aflatoksyny, deoksyniwalenol, zearalenon, a także kontroluje zanieczyszczenia radionuklidami.

Mikotoksyny to metabolity grzybów toksynotwórczych, potocznie nazywane pleśniami. Występują nie tylko w paszach, ale również w ściółce. Ich spożycie wywołuje tak zwane mikotoksykozy, czyli choroby specyficznie objawiające się u zwierząt gospodarskich (np. uszkodzenia wątroby, uszkodzenia nerek, biegunki), problemy oddechowe. Mikotoksyny cechuje również działanie niespecyficzne, które objawia się zmniejszeniem wykorzystania paszy i ogólnym pogorszeniem samopoczucia i zdrowia. Badania wykazały, że duży wpływ na obecność i stężenie toksyn grzybów mikroskopowych w sianie mają warunki przechowywania, w szczególności wilgoć.

Obniżenie pH kwasów żołądkowych - przez dużą zawartość wapnia odczyn zasadowy bentonit będzie zmniejszał kwasowość soków trawiennych co może okazać się korzystne dla koni mających skłonność do powstawania wrzodów żołądka.

Zastosowanie zewnętrzne – bentonit rozrobiony w wodzie tworzy glinkę, którą można stosować jako okład jako okład na otarcia, ropnie, oparzenia, ukąszenia, kopyta i inne zewnętrzne rany. Przyspiesza gojenie i łagodzi odczyn zapalny. Świetnie sprawdzi się jako okład na zmianach alergicznych, gdyż zmniejsza swędzenie i obrzęk po ukąszeniu owadów lub w wyniku podrażnienia alergicznego.

DAWKOWANIE:

Dawkowanie:

Konie duże (500 kg):

- 15 do 30 g dwa razy dziennie w stosowaniu profilaktycznym

- przy biegunkach, w zależności od nasilenia objawów, dawkę 15g można stosować kilka razy dziennie w odstępach kilkugodzinnych, dbając o podaż wody i elektrolitów.

Małe konie i kuce proporcjonalnie mniej.

Jedna miarka zawiera ok 15g preparatu.

Stosowanie zewnętrzne:

- jako okład jako okład na otarcia, ropnie, oparzenia, ukąszenia, kopyta i inne zewnętrzne rany. Przyspiesza gojenie i łagodzi odczyn zapalny.

- jako okład na zmiany alergiczne, np. miejsca swędzące (rzep ogona, brzuch, klatka piersiowa, grzywa), a także obrzęk po ukąszeniu owadów

- może być nakładana w postaci glinki na ścięgna po treningach

Stosowanie:

Dodawać do paszy. Może być zwilżona bezpośrednio przed podaniem.

Nie podawać jednorazowo więcej niż 15 g.

Glinka nie powinna mieć kontaktu z metalem, bo wtedy traci większość swoich właściwości. Do mieszania nie należy używać metalowych przedmiotów.

Przechowywać w suchym i chłodnym miejscu. Po użyciu szczelnie zamknąć.


Dostępne opakowania: 300g (14 dni dla dużego konia), 800g (25 dni), 1300g (43 dni), proszek.